Skomplikowana droga do uzyskania własnego stadionu

Od chwili powołania klubu zarząd zabiegał o przydzielenie obiektu, który po remoncie stanowiłby bazę działalności sekcji piłki nożnej i lekkoatletyki. Przykre były doświadczenia z przydzielaniem i odbieraniem stadionu przy ul. Kordeckiego, Al. Wojska Polskiego, na torze kolarskim a przede wszystkim przy ul. Twardowskiego. Stadion przy ul. Kordeckiego był pierwszym przykładem zaangażowania działaczy i entuzjastów kolejowego ruchu sportowego w dzieło budowy własnego obiektu. Wykonano roboty ziemne, koronę stadionu, 400 m bieżni, skocznię, rzutnie, korty tenisowe oraz prowizoryczne szatnie, kasy i bramy wejściowe, przy czym udział pracy społecznej w tym dziele był olbrzymi. Czwartym kolejnym stadionem był przydzielony w 1949 r. Stadion przy ul. Twardowskiego. Kolejarze wykonali roboty ziemne, wybudowano dwupiętrowy pawilon, zradiofonizowano obiekt i naprawiono ogrodzenie. Mimo ogromu pracy i nakładów pieniężnych, niewątpliwej przewagi czynu społecznego kolejarzy oraz decyzji Rady Głównej Zrzeszenia „Kolejarz”, Odbudowany stadion przy ul. Twardowskiego decyzją władz miejscowych został przydzielony MKS „Pogoń”. Po wielu bezskutecznych interwencjach o zwrot stadionu przy ul. Twardowskiego Zarządu pismem L.dz. 19/R/57 z dnia 27 lutego 1957 r. Wystąpił do Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej i Wypoczynku w Szczecinie o przyznanie na własność boiska przy ul. Potulickiej 20a. Zaczęła się budowa własnego obiektu. Umowę wstępną na wykonanie robót budowlano – montażowych pomiędzy PRK 10 w Poznaniu a Wojewódzkim Ośrodkiem Sportu, Turystyki i Wypoczynku zawarto 23 marca 1964 r. Wstępną dokumentację projektową na budowę stadionu przekazano do Prezydium MRN Wydział Architektury i Nadzoru Budowlanego w Szczecinie pismem WKKFiW nr 997/65 z dnia 24 sierpnia 1965 r. Protokółem z dnia 06 września 1965 r. Spisanym w Dziale Inwestycji i Kapitalnych Remontów Wojewódzkiego Ośrodka Sportu, Turystyki i Wypoczynku akta sprawy budowy stadionu sportowego „Pionier” w Szczecinie – decyzją Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej WKKRiT w Szczecinie (KFT. 312/19/65 z dnia 31.08.65 r.) przekazano KKS „Pionier” Szczecin.Inwestowano jednak ostrożnie, bo jeszcze nie na własnym obiekcie. Pismem D7, 0507/2/69 z dnia 24 lutego 1969 r. DOKP w Szczecinie wystąpiła do władz miejscowych o wydanie lokalizacji stałej dla stadionu KKS „Pionier”. Decyzja Wojewódzkiej Rady Narodowej, Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej znak 6 KM–X–6/61/27/70 z dnia 30 września 1970 r. O oddanie w użytkowania wieczyste terenu państwowego o powierzchni 51 262m2 położonego przy ul. Potulickiej 20a ustaliła własność stadionu. Dla dopełnienia formalności sporządzono akt notarialny, spisany dnia 31 maja 1971 r. – „Umowa o oddanie terenu państwowego w użytkowanie wieczyste” prawo własności nieruchomości, dla której w Państwowym Biurze Notarialnym w Szczecinie sporządzona jest księga wieczysta Kw nr 51 590 wpisana na Skarb Państwa”. Tereny oddano Kolejowemu Klubowi Sportowemu „Pionier” w Szczecinie na 99 lat tj. Do 30 maja 2070 roku. Praca rozpoczęła się pełną parą. Z początkiem sezonu 1973 r. Oddano do użytku płytę górną boiska treningowego, 4 września tegoż roku komisja dokonała odbioru boiska małych gier. Równocześnie rozpoczęto nawożenie ziemi z budującej się w Szczecinie Dąbiu bazy kontenerowej na płytę główną boiska oraz jej odwodnienie. W roku następnym przy wydatnej pomocy wojska z przyległej jednostki, kontynuowano prace oraz przygotowano skarpy pod budowę trybun. Marzeniem naszych strzelców była własna strzelnica. Tułanie się po obcych i bardzo prymitywnych było uciążliwe a same obiekty nie odpowiadały warunkom treningowym naszych kadrowiczów. Zarząd klubu dokonał rewizji pierwotnego planu zagospodarowania terenu i doszedł do wniosku, że można zrezygnować z budowy kortów tenisowych na korzyść strzelnicy. Wobec powyższego Klub wystąpił pismem nr 446/71 dnia 8 listopada 1971 r. Z powiadomieniem Prezydium MRN, że dokonany będzie kapitalny remont stadionu a na wyznaczonych pierwotnie na korty tenisowe terenach pobudowana będzie strzelnica małokalibrowa. Na powyższe Prezydium MRN Wydział Budownictwa, Urbanistyki i Architektury pismem AB.IV.601/2/1171/71 z dnia 26 listopada 1971 r. Wydało decyzję o potwierdzeniu zgłoszenia robót budowlanych nie wymagających uzyskania pozwolenia na budowę, w tym również na strzelnicę małokalibrową. Dokumentację na strzelnicę w pełnym zakresie wykonał A. Pomianowski a zatwierdzona została w Prezydium MRN dnia 2 maja 1972 r. Na ogłoszony dwukrotnie przetarg na budowę nie zgłosił się żaden reflektant do końca r. 1972. We wrześniu 1973 r. Uzgodniono ze Szkołą MO, że jej słuchacze będą pomagać w budowie obiektu i od 8 października rozpoczęto pracę. Równocześnie dzięki rozsądnej decyzji dyrektora Szkoły Przyzakładowej mgra inż. Ryszarda Berezy do pracy włączyli się uczniowie tej szkoły. Do końca roku 1973 ukończono budowę przyziemia a od 1 kwietnia 1974 r. Przedsiębiorstwo Budownictwa Rolniczego w Szczecinie Dąbiu przystąpiło do wznoszenia murów pawilonu i schronu. Budowę strzelnicy ukończono w maju 1975 r. Na niej odbyły się w dniach 28 – 30 czerwca Mistrzostwa Polski Kolejarzy. Nasi strzelcy sprawili klubowi miłą niespodziankę zdobywając mistrzostwo. Oficjalnego otwarcia dokonał w Dniu Kolejarza dnia 10 września 1975 r. Naczelny dyrektor KP mgr Kazimierz Tandej. Oba obiekty zarówno stadion jak i strzelnica są w znacznym procencie dziełem społecznej pracy szerokiej masy braci kolejarskiego węzła szczecińskiego, która nie szczędziła czasu i wysiłku przy wznoszeniu naszych obiektów sportowych. Przez długie lata budowy pracę organizował, kierował nią oraz często był widziany na stadionie jako robotnik z narzędziami w ręku poprzednio naczelnik a później dyrektor Jarosław Ambrożewicz a sekundował mu dyrektor Marian Szczecki oraz emerytowany kierownik hotelu Teodor Piszczoła. Za trud i wytrwałość wszystkim biorącym wówczas udział w budowie stadionu Zarząd Klubu składa niniejszym serdeczne podziękowanie. W przyszłości ma być również zbudowana kręgielnia. Jest to kilkunastoletnie marzenie wysłużonych członków klubu i mieszkańców przyległego osiedla kolejarskiego. Realizacja tego zamierzenia pozwoli na aktywne włączenie się szerszej rzeszy kolejarzy i ich rodzin do czynnego wypoczynku po pracy a tym samym umocni środowiskową więź z klubem.
Oby to się spełniło jak najszybciej!

Źródło: Czterdzieści lat Kolejowego Klubu Sportowego Pionier w Szczecinie 1945-1985, Szczecin 1985